-
25.12.2023|
10:05
Դեռ շատ բան են հիշելու, ու դո՛ւ ես հիշեցնելու:
-
24.12.2023|
17:33
Ժամանակավրեպ մի երգ էր երկնից,
անհասցե մի սեր` մտոք բորբոքված,
և չէին էանում մարդկանցով հատած
ժամանակների անդադար հոսքում։
-
24.12.2023|
10:05
Ուրուատրի երկրից
Դու մեծ ընծա եկար,
Եկար Հայոց երկնից
Ժեռ դարերով երկար:
-
23.12.2023|
16:08
Հայոց մեր օջախներում հիմա ամանորյա եռուզեռ է. տոնածա՛ռ, եփութա՛փ, նախապատրաստվում ենք` կարողացածներիս չափով: Շատերս, անգամ, փորձելու ենք սեփական հասակներիցս ավե՜լ թռչել` վերջին մեր ոսկեղենը լոմբարդ տանելով... որ հարևան-բարեկամներից հետ չմնանք և այլն:
-
23.12.2023|
10:09
Եթե խոստանամ,
որ այս բանաստեղծությունս
վերջինը կլինի
ազատ, ինչպես ճայը,
թեթև, ինչպես քամին....
-
22.12.2023|
12:09
Գույներից միայն մեզ մնաց սևը,
Հույսը բարևից անդին չի անցնում:
Մի՞թե, տե՛ր Աստված, անիծված նեռը
Մանկան մահաճիչ գույժով է սնվում։
-
21.12.2023|
19:10
...Այս էլ կանցնի սամումի պես ու հողմի,
Կնորոգի կյանքն ավերումն իր բերած,
Սակայն երբեք չի՛ նորոգվի, չի՛ անցնի,
Մեր իսկ հոգու ավերումը իր տված։
-
20.12.2023|
21:24
Ինձնից հեռացել, հեռացե՜լ անվերջ,
Երբեմն ինձնից ոչինչ չեմ հիշում...
Անցյալիս վրա եղյամ է իջել,
Կետագծեր եմ տեսնում մշուշում:
-
20.12.2023|
17:05
Երանի՜ քեզ, որ ծաղկել ես բանաստեղծիս աչքերի մեջ՝
սարի ալվան ծաղկաբույլից ամենավառ թույրերն առած,
սարից սահած անուշ հովի անմահական բույրերն առած՝
երանի՜ քեզ, որ ծաղկել ես բանաստեղծիս աչքերի մեջ:
-
19.12.2023|
14:46
Շուրթերիս վրա թախծոտ մի ժպիտ
ՈՒրվագծված է իմ ծնված օրից.
Դու անդավաճան կյանքիս ուղեկից,
Դու ինձ պարգև ես՝ տրված երկնքից։